Rozdział 78.

Maks był już w szpitalu, cały czas był nieprzytomny. Wiktoria natomiast jechała z nauczycielem. Starała się nie płakać. 

- Kim on tak właściwie jest? - spytał mężczyzna.  

- To… Mój przyjaciel. Ale nie chcę  teraz wszystkiego tłumaczyć… Przepraszam.

- Jesteśmy na miejscu - oznajmił po chwil.

Obydwoje powoli wysiedli z samochodu. 

Pokonali schody i byli już w budynku. 

- Załatwi pan to? 

Nauczyciel podszedł do kobiety siedzącej za blatem i spytał o Maksa. Nic nie rozumiałam, więc czekałam…

W końcu podszedł do mnie.

- I jak?

- Ma teraz operację. Nic więcej na razie nie wiadomo. Nie chcesz wrócić do hotelu?

- Chyba pan zwariował. Nigdzie się stąd nie ruszam…

- Ja muszę wrócić.

- Zostanę sama…

- Nie mogę na to pozwolić.

- Dam sobie radę. Naprawdę… Wiele już przeszłam.

- Zrobimy tak… Ja pojadę i jeżeli uda mi się wyrwać to tu wrócę. Jakby co, to dzwoń.

- Dobrze. 

Wiktoria siedziała na krześle wpatrując się to w sufit, to w podłogę. Minęło może pół godziny. Dziewczyna odwróciła się do tyłu i za oknem zobaczyła radiowóz. Zerwała się i szybkim krokiem powędrowała w stronę policji. 

*z perspektywy Wiktorii.

- What's happening? - spytała Wiktoria stając obok funkcjonariuszy.  

Zaczęli tłumaczyć jej coś po angielsku. Nie rozumiała wszystkiego, ale kiedy rozglądała się dostrzegła stojącego tyłem chłopaka, który strzelił w Maksa i nie tylko. 

W dziewczynie zagotowało się. 

- Zabiję go! - krzyknęła i nieskutecznie próbowała przebić się przez stojących mężczyzn.

Uspokoili ją. Wiktoria wróciła do szpitala. Usiadła w tym samym miejscu, co wcześniej. Czekała i czekała… Nic. 

Maks był już po operacji, leżał w sali, ale nie można było jeszcze do niego wchodzić. Chłopak nie do końca wiedział o co chodzi. Pamiętał kłótnię z przyjaciółką i widok wycelowanego w jej stronę pistoletu. Po tym urwał się mu film. Był przekonany, że dziewczyna dalej jest na niego wściekła… Przez to nie chciał wychodzić ze szpitala. Wolał tu zostać i umrzeć. 

Dziewczyna ciągle oczekiwała… sama nie wiedziała na co. Może powiedzą jej, że umarł? Może powiedzą, że jest w dobrym stanie? Co powiedzą? Czy w ogóle coś powiedzą?

- Hello – usłyszała nagle czyjś głos, podniosła głowę do góry. Stanął przed nią lekarz, ten z którym zamieniła kilka zdań wcześniej, na miejscu wypadku.

Zaczęła z nim rozmawiać… Wszystko musiała mówić po angielsku, nie była w tym perfekcyjna, ale jakoś dawała radę.

Wiktoria mogła wejść do Maksa… Jak się okazało jego stan był dobry, kula na szczęście nie wbiła się głęboko.

Nastolatka powoli i po cichu weszła na salę.

- Hej – wymamrotała w stronę przyjaciela.

- Myślałem, że nie przyjdziesz…

Dziewczyna natychmiast podeszła do łóżka i mocno przytuliła chłopaka.